Рамото е без сомнение клучот за движењата на целата рака. Доколку имате некаков проблем, болка или непријатност во таа област, тогаш функцијата на целата рака ќе биде оштетена. Едно од најчестите нарушувања во рамениот зглоб е секако синдромот што го нарекуваме замрзнато рамо, а повремено се слушаат и дијагнози како што се адхезивен капсулитис или периартритис хумероскапуларис (скратено PHS). Сите овие имиња опишуваат состојба во која движењата на рамото се значително ограничени, а болката е присутна до таа мера што ги отежнува или оневозможува секојдневните активности и спиењето.

Денеска знаеме дека при формирањето на самото замрзнато рамо се случува процес во самата капсула (торбичката која го опкружува зглобот и му дава цврстина и еластичност и овозможува циркулација на зглобната течност). Овој процес е всушност создавање на ткиво слично на лузна што ја прави капсулата помалку еластична, со што се спречува нормалното движење во самото рамо. Болката првенствено е предизвикана од воспаление на капсулата, но може да бидат засегнати и лигаментите и тетивите во непосредна близина. Она што не го знаеме е зошто започнува таков процес, па не ја знаеме причината. Статистиката покажува дека жените се разболуваат почесто од мажите, дијабетичарите почесто од оние кои не се разболуваат. Видовме и дека секојдневните движења во рамото може да бидат фактор на ризик за оваа болест, така што сите оние кои не го користат рамото во целосен опсег на движење се изложени на поголем ризик од развој на замрзнато рамо. Така, забележано е дека и при долготрајна неподвижност на рамото при други повреди, се јавува развој на оваа болест, како што е имобилизација со скршеница на подлактицата или раката, со хемиплегија или хемипареза по мозочен удар и слично. Па, сепак, замрзнатото рамо најчесто се јавува без очигледна причина, дури и кај луѓе кои се редовно физички активни и кои не претеруваат. Зошто тоа се случува, засега останува мистерија.

Препознавањето и дијагностицирањето на замрзнатото рамо е релативно лесно. Веднаш при прегледот се забележува ограничување на движењата во рамото, со изразена болка при движења, што предизвикува пациентот уште повеќе да ја поштеди таа рака, а потоа процесот напредува побрзо. Исклучително е важно да се направи рендген, за да се исклучат некои други процеси во самиот зглоб и придружните коски. Треба да се напомене дека болката и ограничувањето на движењето во рамото предизвикува полоша функција на цервикалниот ‘рбет, како и на мускулно-лигаментниот систем околу него, а многу честа појава е што покрај симптомите во рамото има болки и ограничување на движењето во вратот и меѓускапуларната област. Дотолку повеќе ако се знае дека овој синдром ретко се јавува ненадејно и дека поминуваат неколку недели или месеци пред пациентот да се обрати кај лекарот за помош. Главоболките може да ја следат целата приказна како реакција на слабата подвижност на вратот, и на болки кои овде навистина можат да бидат исклучително силни. Пецкањето и болките кои се шират низ раката се само одговор на нервите на слабата подвижност и воспалителниот процес. Целата болест може да трае од неколку недели до неколку години, во зависност од нејзиниот степен и применетиот третман.

Накратко, смрзнато рамо е назив за состојба во која подвижноста на рамениот зглоб е ограничена поради процесот на неговата капсула, кој е придружен со силна болка, како во самиот зглоб, така и во вратот, скапулата  и целата рака. Третманот се изведува со лекови, физикална терапија и хируршка интервенција.

Најчесто користени лекови се нестероидни антиревматски лекови и аналгетици. Покрај болката, првите се обидуваат да делуваат и на воспалителниот процес, со променлив успех, додека аналгетиците можат да се користат како средство за гаснење оган, бидејќи болката може да биде неподнослива. Освен во форма на таблети или интрамускулни инјекции, тие можат да се администрираат и како инјекција во самиот зглоб. Тогаш нивната ефикасност е поголема, а несаканите ефекти се помали. Кортизоните (синтетички хормони кои делуваат само на воспалителниот процес) често се инјектираат во зглобот. Иако е многу ефикасен во ублажување на болката, поради можни сериозни несакани ефекти, се препорачува само кратка терапија.

Оперативните процедури за оваа болест се прават само кога сите други методи не успеале. Дури и тогаш, потребна е долготрајна физикална терапија со цел функцијата на рамото да се врати во состојба блиска до онаа пред почетокот на болеста.

Физикалната терапија е онаа без која нема враќање на функцијата на рамото кај оваа болест. Сè друго, како таблети, инјекции или операција, е само помошна алатка, така што преку упорно вежбање, малку по малку, движењата во рамото ќе се зголемуваат, а со подобрување на функцијата, болката ќе се намалува. За таа цел користиме и ледена терапија во сите форми, електротерапија, терапија со ултразвук, ласер, магнет и од неодамна терапија со ударни бранови (ESWT). Но, вежбите се сепак основата. Нивната цел е од една страна да ја зголемат еластичноста на зацврстената зглобна капсула со истегнување, а од друга страна да ги тренираат мускулите преку зајакнување за да ја одржат таа еластичност. Денес не е реткост да се видат луѓе со замрзнато рамо како вежбаат во теретана или пливаат во базен, бидејќи сето тоа е дел од сложениот пристап кон лекувањето на оваа болест.

И бидејќи во повеќето случаи тоа претставува делумна или целосна неспособност за работа, уште појасно е зошто да се користат сите расположливи средства за да не се скрати закрепнувањето што е можно повеќе. Бидејќи во потешките случаи болката е зафатена и на цервикалниот ‘рбет, а мускулите на скапулата и горниот дел од грбот се ослабени, препорачливо е да се примени масажа во комбинација со манипулативни процедури (популарна хиропрактика, бидејќи тоа може значително да ја намали болката. Многу е важно пациентот да се поучи на правилен начин на вежбање и да се охрабрува редовно да ги изведува овие вежби дури и по завршувањето на главниот третман за физикална терапија, а исто така е добро да ги користиме и методите за рекреација кои ни се достапни, а кои ги проценуваме може да го забрза закрепнувањето.Светското искуство ја препорачува веќе споменатата теретана, вежби за истегнување (или истегнување) и јога, особено делот од неа наречен хатха јога, потоа пилатес, таи чи и некои други видови физичка рекреација. Во разумна количина , сето горенаведено може повеќе од да помогне во лекувањето на замрзнатото рамо.Треба да се напомене дека трпение, бидејќи за целосно закрепнување обично се потребни неколку недели, па дури и месеци упорно вежбање и терапија единствениот вистински начин.