Синдромот на тарзален тунел е состојба каде што тибијалниот нерв е компресиран или притиснат додека минува низ тарзалниот тунел, тесен простор во глуждот.
Тарзалниот тунел се наоѓа на внатрешната страна на глуждот и е формиран од коските на глуждот и лигаментите што се протега низ стапалото. Многу од крвните садови, нервите и тетивите кои обезбедуваат движење и флексибилност на стапалото патуваат низ тарзалниот тунел.
Синдромот на тарзалниот тунел е предизвикан од компресија на задниот тибијален нерв додека патува низ тарзалниот тунел. Компресијата на задниот тибијален нерв може да предизвика болка, пецкање или вкочанетост во стапалото.
Што го предизвикува Синдромот на тарзалниот тунел ?
Синдромот на тарзалниот тунел може да биде предизвикан од било која состојба која го оптоварува или компресира тибијалниот нерв, вклучувајќи:
- Рамни стапала или паднати лакови
- Оток предизвикан од истегнување на глуждот
- Болести како што се артритис или дијабетес, кои можат да предизвикаат оток и компресија на нервите
- Проширена вена, ганглијанска циста, отечена тетива или коска
Дијагностика
Ако се сомневате дека имате синдром на тарзален тунел, препорачливо е да се консултирате со ортопед или невролог за точна дијагноза и соодветно управување. Важно е лекарот да ја одреди тежината на состојбата со цел да препорача најсоодветен план за лекување, вклучително и операција, доколку е потребно.
Дијагнозата се поставува преку следните методи:
- Сеопфатен клинички преглед
- Комплетна медицинска историја
- ЕМГ или студија за спроводливост на нервите
- Снимање (РТГ, КТ скен или МРИ)
Третман на синдром на тарзален тунел
Третманот може да вклучува одмор, имобилизација или во потешки случаи операција за ублажување на компресијата. Нехируршкиот третман вклучува физиотерапија , антиинфламаторни лекови или стероидни инјекции во тарзалниот тунел за да се олесни притисокот и отокот. Во зависност од тежината на состојбата, лекарот на крајот може да препорача една од неколкуте хируршки процедури за решавање на проблемот, вклучително и операција наречена ослободување на тарзалниот тунел. При ослободување на тарзалниот тунел, хирургот создава отвор зад глуждот кој се протега надолу до лакот на стапалото.
Физиотерапијата може да биде важна компонента за управување со синдромот на тарзалниот тунел. Еве неколку вообичаени пристапи за физиотерапија:
- Вежби за истегнување: Физиотерапевтите може да препорачаат специфични истегнувања за подобрување на флексибилноста и намалување на напнатоста во мускулите и лигаментите околу тарзалниот тунел.
- Вежби за зајакнување: Целните вежби за зајакнување на мускулите што го поддржуваат глуждот може да помогнат да се подобри стабилноста и да се намали оптоварувањето на тибијалниот нерв.
- Мануална терапија: Техники како масажа или мобилизација може да се користат за ублажување на затегнатоста на мускулите и подобрување на подвижноста на зглобовите.
- Ортотика: Прилагодените влошки за чевли или ортотични помагалакои можат да помогнат во поддршката на лакот на стапалото и да го намалат притисокот врз тибијалниот нерв.
- Терапевтски ултразвук или електростимулација: Овие модалитети може да се користат за намалување на болката.
- Модификација на активноста: Физиотерапевтoт може да ве советувада ги смените активностите што ги влошуваат симптомите и да предложат алтернативен пристап за да се спречи понатамошно влошување.
Од клучно значење е да се консултирате со физиотерапевт кој може да го прилагоди планот за лекување на вашата специфична состојба и потреби. Секогаш следете ги упатствата на здравствените работници за најефективно управување со синдромот на тарзалниот тунел.
