Трауматски повреди на лигаментите на глуждот
Истегнувањето на глуждот се најчестите повреди во натпреварувачките и рекреативните спортови. Притоа често се јавуваат повреди на лигаментозниот систем на глуждот. Повредите на лигаментите може да бидат исчашувања (прв степен), нецелосни руптури (втор степен) и целосни раскинувања (трет степен). Дијагнозата се заснова на анамнеза, клинички преглед, рендген и, доколку е потребно, ултразвучен преглед или магнетна резонанца.
Странично исчашување на глуждот
Повеќето исчашувања на глуждот се предизвикани од прекумерна инверзија на стапалото, што резултира со повреда на страничните лигаменти на глуждот – предниот талофибуларен лигамент и, поретко, калканеофибуларниот лигамент. Третманот е претежно конзервативен и вклучува пократок период на имобилизација (акутна фаза) и ран почеток на активна рехабилитација која вклучува комбиација од електротерапија и кинезитерапија. Во зависност од степенот на повреда на лигаментите, пациентот може да се врати на спортски тренинг по 1-8 недели. Поради зголемениот ризик од повторна повреда, исчашувањето на глуждот или носењето ортоза во првите неколку недели по враќањето во спортот може да биде корисно. При тешки повреди на лигаментите, конзервативниот третман не е секогаш успешен. Тогаш е неопходна артроскопска реконструкција на лигаментите и постоперативна рехабилитација.
Медијална дисторзија на глуждот
Поретки се дисторзиите на глуждот предизвикани од еверзија и надворешна ротација на стапалото, што може да резултира со повреда на медијалниот колатерален лигамент (lig. deltoideum). Во случај на изолирана повреда на делтоидниот лигамент, третманот ги следи истите принципи како и во случај на повреда на страничните лигаменти на глуждот (пократка имобилизација и рана активна рехабилитација). Во случај на значителна нестабилност на глуждот по медијална дисторзија, артроскопската реконструкција и постоперативната рехабилитација може да бидат оптимален метод на лекување.
Повреда на синдесмоза (високо исчашување на глуждот)
Повреда на синдесмозата може да настане како резултат на силно и прекумерна плантарна или дорзална флексија на глуждот, а може да се појави и при медијална дисторзија на глуждот. Најчесто се повредува предниот долен тибио-фибуларен лигамент, додека повредите на задниот долен тибио-фибуларен лигамент и меѓукоскената мембрана се релативно ретки. Третманот е, по правило, конзервативен и вклучува имобилизација која може да трае 4-6 недели и активна рехабилитација. Времето на закрепнување од повредата на синдесмозата е подолго од закрепнувањето од повредата на латералните лигаменти на глуждот. Во случај на екстремно нестабилен дистален тибио-фибуларен зглоб по руптура на синдесмозата и меѓукоскената мембрана, може да биде неопходен хируршки третман.
Блаже Арсов , Дипл.Физиотерапевт ,Специјалист за рeхабилитација во хирургија ,трауматолoгија и ортопедија ,сопственик на портaлот www.fizioterapevti.mk каде што објавува медицински информативнo едукативни текстови наменети за пошироката јавност . Насочен кон грижата на пациентот и неговиот процес на рехабилитација. За да дознаете повеќе, посетете го неговиот профил на www.fizioterapevti.mk
